Quantcast
Channel: Investeren in geluk - Invest in happyness » Anouk
Viewing all articles
Browse latest Browse all 8

Zum kotzen die medelanders – medicijn van Aldith Hunkar & the signature of King Krimson

0
0

Ik doe het nou denk ik een weekje, wakker worden met een opname en optreden van ergens in de afgelopen jaren Vrije Geluiden, en als de computer eenmaal opgestart is, bevalt dat prima: een blogje erbij schrijven en de dag tegemoet zien bij meest bijzondere en voor mij bijna allemaal onbekendere muziek.
In de praktijk betekend dat dat ik eerst naar Getz au Go Go luister, de CD die nu al meer dan een week in mijn …tja? boombox of hoe heet zo’n ding zit. In diezelfde praktijk ben ik dan een paar nummers verder voordat ik de Playknop in YouTube op mijn scherm aan kan klikken, zo traag gaat het.

Zum kotzen die ‘tolerante’ medelanders van mij. Lekker malieveldje gepakt jongens? Fijn dat het zo ‘gezellig’ was vandaag.

Gerrit de Heus Malieveld Zwarte Piet liefhebbers

Dat schreef ik toen ik vannacht op Facebook het bijbehorende artikel deelde van Gerrit de Heus.
Vanmorgen vroeg dacht ik hierover en over Anouk haar fitty met haar fans te gaan schrijven, met de popmeditatie van Steven Gort erbij, maar het is nu 08.32 uur en ik heb al/pas de helft van het eerste nummer kunnen horen, een prachtig nummer trouwens. Toen liep het boeltje vast en werd het één Zenmeditatie van wegklikken, op stopknop drukken en wachten.
Ondertussen maak ik dan maar een fotootje van het muzieksetding wat ik van zoon in zeer welkom bruikleen heb gekregen, en Getz is, zoals altijd, bij uitstek in staat om mijn frustratie enigszins af te leiden en te kalmeren zelfs.

Terwijl ik net op het doorpruttelen van de koffie stond te wachten en uit het schuine beregende kantelraam vanuit de keuken naar buiten keek, realiseerde ik me dat ik als alles naar plan gegaan was uit zo’n zelfde raam naar buiten had liggen staren, op de logeerkamer van mijn vriendin. Want we zouden lekker relaxen om een of meer bezoekjes aan The Dutch Design Week heen. Eindhoven dus.
We hadden er allebij erg naar uitgekeken maar afschuwelijk genoeg is haar schoonvader van de week overleden, dus we gaan schuiven.

We zijn vriendinnen die elkaar zo lang en zo goed kennen dat we in een twee of drie Whatsapjes onmiddelijk de diepte in kunnen, een half woord nodig hebben om elkaar te verstaan en maar heel zelden hoeven te dubbelchecken of we ‘het’en elkaar wel goed begrepen hebben. Vaak is het dagen stil en dan zijn we weer een tijd lang dagelijks een half uur aan het kleppen, totdat de een of de ander moe, voldaan, of anderszins afgeleid is en we er voor die dag een punt achter zetten. Bijna altijd zijn we dan beiden opgeknapt, bijgetankt en tevreden, ook al wonen we zover van elkaar weg.
Dacht ik eerst nog even haar te vragen of ik alsnog op haar kamer mocht logeren dit weekend, vanwege de Design Week, de val op mijn gezicht maakte bijna alles tot een ware expeditie met alle valkuilen van zelfoverschatting en hoogmoed.
Ik heb zelfs uiteindelijk gisteren de Pearl niet gehaald. Ik dorst het niet aan, een mogelijk drukke winkel en gefrummel aan mijn opgezwollen en pijnlijke gezicht om de uit de bocht gebogen bril weer passend te maken. Hij heeft het halve weekend zo’n beetje op mijn neus gebungeld.
Ergens moest nog een andere bril in een kastje liggen, bedacht ik me vannacht toen ik mijn gehavende exemplaar in het donker niet kon vinden. Er was of knokken of in ieder geval übergrote baldadigheid op het plein voor, grote dingen vielen met enorm lawaai op of tegen breekbare dingen, zo klonk het.

De kroeg ging uit, maar eenmaal mijn andere bril in de la gevonden was het rustig beneden en niets meer zichtbaar wat het nachtlicht niet kon velen. Ik moest weer aan die mevrouw op het Malieveld denken, wat zal zij geschrokken zijn.

Drie keer niet.
in een zin.
voorruit maar
vooruit maar

*Om het wij/zij denken niet verder aan te wakkeren zal ik er bij deze “Zum kotzen, sommige ‘tolerante’ medelanders van maken.

Vannacht heb ik me voorgenomen om ondanks de *iet discussie waar ik niet meer aan mee wilde doen, dat stuk te quoten over het *iet verhaal, want gisteren in Den Haag is die mevrouw dus ernstig aangepakt en bijna gemolesteerd door een mob Nederlandse tradities-liefhebbende happy de peppie malieveldgangers. Dit omdat zij dachten dat mevrouw daar liep om tegen hen en Zwarte *iet te demonstreren, in plaats van vóór haar eigen ’cause’.

Daar staat ze dan. Een kleine zwarte vrouw in een grote witte sweater. Alleen op een rustig stukje Malieveld. Trots steekt ze een vlag in de lucht, de vlag van West-Papoea waar haar roots liggen, de vlag die verboden is in Indonesië.
Ze demonstreert tegen Indonesië dat West-Papoea annexeerde. “Sinds dat conflict zijn er 400.000 Papoea’s vermoord“. En ze demonstreert tegen de Verenigde Naties, de organisatie die er niets tegen doet.
 Een paar honderd meter verder gaat het er een stuk vrolijker aan toe. Mensen dansen en zingen Sinterklaasliedjes. Toch demonstreren deze mensen ook tegen de VN, maar dan voor het behoud van Zwarte Piet. Ook belangrijk.

Gerrit peinst in zijn stuk, behalve over alles wat hij signaleert en gezien heeft, ook over zijn rol als onafhankelijk verslaggever.
Een dilemma zo oud als er onafhankelijke verslaggeving heet te bestaan. Hij heeft even ingegrepen gisteren, toen het hem te gortig werd. Gerrit verder lezen…

Op het spoor gekomen doordat Anouk fans op Facebook haar tijdlijn uitschopte die haar van alles en nog wat toewensten, dit omdat ook zij  schande sprak van alle ophef de afgelopen week:

WE DUTCH PEOPLE ARE MAKING FOOLS OF OURSELVES ! And not even one township wants to make a change. Shame On You !!

 #BlackPeteNeedsToGo – The Guardian

Bij Elja Daae die er ook weer vanuit een ander – haar – perspectief naar kijkt, had ik net Vervreemding gelezen.
Zij woont in het land waar Sinterklaas geboren is en waar ik zo ondertussen door alles wat daar gebeurt een haat/liefde verhouding mee heb. Dáár vandaan deze discussie en vooral de intensiteit van de polarisering volgen, dat is echt een hoofdstuk apart. Met het land waar ik nu woon, begin ik trouwens ook een behoorlijk haat/liefde verhouding te krijgen. Pijnlijk feit dat ik me door de jaren heen steeds meer ben gaan schamen voor veel en ander.

Voor de volledigheid en vers van de pers een perfecte aanvulling van Aldith Hunkar

Ik pak nog een koffie, haal dan de quotes erbij en zet hier een punt achter.

Omdat er ook hele mooie interviews bijzitten, bij die Vrije Geluiden opnames van de afgelopen jaren, en omdat ik een fan van King Crimson was en nog ben, vandaag een steenfijn interview met Adrian Belew, geupload op 10 mrt 2011. Volgende zondag weer een interview. Tussendoor iedere dag ‘gewoon’ muziek, ongewone muziek, Vrije Geluiden, en kortere blogs. Carolien je kan het!
En als dit dan online staat, kan ik eindelijk de popmeditatie van vandaag echt gaan luisteren. net op tijd voordat de VPRO aangaat bij het opruimen. Nog een keer met dat mooie nummer beginnen, en ontbijten.
Steven [Gort] is net als ik een grote muziekliefhebber, net als ik, ja, alleen een beetje veel gestructureerder. Ik doe maar wat.  En de titel van zijn blog, Wat Nou Sociaal, had vandaag de titel van het mijne kunnen zijn.
Gerrit de Heus is mijn held van vandaag, en Anouk een moordwijf, maar dat vond ik altijd al.

Adrew Belew is interviewed by Melchior Huurdeman in Bimhuis Amsterdam for Vrije Geluiden. Belew talks about Frank Zappa, David Bowie, King Crimson, Paul Simon and Talking Heads. He also demonstrates his guitar and the way he played for King Crimson.

 

 


Viewing all articles
Browse latest Browse all 8

Latest Images

Trending Articles





Latest Images